Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

8. Πέρασε ακόμη μια μέρα - Απόσπασμα από το "Ημερολόγιο κηπουρικής" του Γιώργου Πετρούνια




Πέρασε ακόμη μια μέρα χωρίς να ξέρω ακριβώς γιατί. Έκατσα να σου γράψω ένα γράμμα και το χέρι μου δεν ήξερε πια να σχηματίζει την αλφάβητο και τις λέξεις. Τι μου συμβαίνει; Η σκέψη μου ήταν καθαρή και μου λεγε ολοένα ότι δε χρειάζεται να ανησυχώ για τίποτα κι ότι όλα θα πήγαιναν ρολόι.
Επέμεινα να θυμηθώ τα σχήματα των γραμμάτων, όμως τίποτα. Κάτι άναυδες γραμμές έβγαιναν. Είμαι σίγουρος ότι κανένας άνθρωπος καμιάς ομιλίας δε θα μπορούσε να τα διαβάσει. Κι έπειτα αναρωτήθηκα μήπως δεν έφταιγε το χέρι μου. Μήπως ήταν το μυαλό μου. Μήπως είχα ξεχάσει να διαβάζω. Μήπως το χέρι έγραψε σωστά και το μυαλό δεν μπορούσε πια να καταλάβει τη γραφή. Ίδρωσα από το φόβο μου ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβαίνει και έτρεξα να ανοίξω ένα βιβλίο. Πήρα ένα παλιό, που ήξερα τη θέση του ακόμα και με κλειστά μάτια. Τ’ ανοίγω γρήγορα. Κοιτάζω προσεκτικά, συγκεντρώνομαι. Τίποτα. Δεν ήξερα πια τι σήμαιναν αυτές οι γραμμές. Μου φαίνονταν άγνωστες, αδιαπέραστες, ξένες. Δεν ήταν μια γραφή που μπορούσα να καταλάβω πια. Είχα γίνει αναπάντεχα αναλφάβητος. Και τώρα; Φτου κι απ’ την αρχή; Ή άσ’ το καλύτερα; Δεν ξέρω. Θα δούμε.



2002